Met mijn enkel gaat het gelukkig veel beter. Ik kan er weer fatsoenlijk op staan en lopen. Ik moet alleen wel voorzichtig doen merk ik, want als ik even niet nadenk bij het neerzetten dan wil het nog wel eens gevoelig zijn en zwak voelen, maar vanaf dinsdag dus gewoon weer post lopen.
Waar ik me wel zorgen over maak is Anna. Vrijdag zag ik haar rare bewegingen maken met haar pootjes naar haar bek. Dat ging steeds heftiger, alsof ze uit alle macht er iets uit wilde halen wat niet lukte. Als ik haar wilde helpen raakte ze helemaal in paniek. Ze liet me niet kijken en dus ben ik naar de dierenarts gegaan. Deze kon ook niets vinden, maar zag wel dat ze zichzelf open gehaald had met haar nagels. Daarvoor en om tot rust te komen kreeg ze pijnstilling en een ontstekingsremmer en zo ben ik het weekend in gegaan. Helaas had ze het hele weekend door van die aanvallen en is de verwonding alleen maar groter geworden.
Op zich valt het natuurlijk wel mee, maar als ik haar in zo’n aanval zie dan doet het mij ook pijn. Het ziet er zo zielig uit.
Vanavond lijkt ze gelukkig rustig, dus ik hou haar strak in de gaten zoveel ik kan en als het morgen nog niet over is gaan we gewoon weer naar de dierenarts. Ik wil niet dat ze pijn of ongemak heeft.