Vandaag is er teveel gebeurd. Om 10.30 wist ik al precies wat ik zou gaan bloggen. Er kwam een jongetje bij ons zitten toen we op de post aan het wachten waren. Verhalen te over, het was net alsof ik in praatjesmakers was beland. Op de vraag of hij ook postbode wilde worden zei hij misschien, hij vond alles leuk. Aangezien hij op mij overkwam als een stoer jochie vroeg ik of hij vrachtwagenchauffeur wilde worden. Dat antwoord was duidelijk, nee, dat vond hij stom en trekkers ook. Dus toch niet alles leuk, nee, maar de rest wel! Hij heeft nog een stuk meegefietst en toen ik bij zijn huis was (en hij al weg) heb ik een kaartje in zijn bus gedaan dat ik het gezellig vond. Daar kreeg ik later via een collega nog een bedankje van, het werd blijkbaar erg gewaardeerd.
Daarna even snel wat halen in de Big Bazar. Na de kassa even gewacht op mensen achter me. Daartussen was nog een man en wat heeft die me een rotgevoel gegeven. Maar gelukkig heeft hij me ook een belangrijke les geleerd. De volgende keer trek ik namelijk mijn mond open als iemand steelt. Hij liet een soort curverbak scannen, maar verborg heel sneaky dat het er twee waren. Hij werd dus ook maar 1x aangeslagen en zei daar niets over. Ik durfde niets ervan te zeggen waar die mensen bij waren, maar ik hoop dat dit me heeft geleerd dat ik ook een rotgevoel heb als ik niks zeg en dat ik dus mijn mond open doe als ik weer zoiets zie. Ik heb het later nog wel aan de cassière gezegd, maar dat was helaas te laat. Volgende keer beter, maar wat een enorm naar persoon.
Als laatste wil ik nog even vertellen over mijn toekomstige slaapkamer. Hij heeft echt enorm lelijke, groene balken…
Aangezien ik daar echt niet onder wil slapen hebben we vandaag een beginnetje gemaakt daar wat aan te doen. Het zal nog wel even duren voor het klaar is, maar wat een verschil…
Op naar een prachtige slaapkamer met houtkleurig balkenplafond!