Nou het avontuur met mijn spullen is gelukkig goed afgelopen. Ik heb ze opgehaald en ben toen naar de andere kliniek gelopen. Daar was het een stuk fijner, alleen mensen van onze studie en daardoor relaxter dan daar waar ik eerst sliep. Het bed was alleen een stuk minder aangenaam, zo hard. Dus ik heb weer nauwelijks geslapen.
Vanmorgen mochten we ‘uitslapen’, we hoefden niet om 6.30 uur klaar te staan, maar een uur later. Heel fijn! Helaas waren er niet voldoende taxi’s, dus werden we in twee groepen verdeeld. Maar ik mocht eerst, dus dat scheelde. We waren met 19 vrouwen, echt super veel. Ik ben nu niet gaan wachten en daar heel blij om. Ik moet namelijk weer naar huis, want de eicellen zijn gekrompen. Nou ja, deze man kwam op een kleinere meting, maar ik heb ernstig mijn twijfels bij de eerste meting nu ik deze gehad heb. Hij is echt gaan rekenen en de vorige gynaecoloog zei gewoon een cijfer. Nou ja, maandag maar weer zien, zondag weer overnachten. 
(Hij blijft schattig)
Nu naar huis en ik kan niet wachten in mijn bed te kruipen. Daarna naar de aanbidding in de kerk en voor de rest maar weer rustig aan.