Tijd vliegt

Het vliegt me om de oren. Tijd, verder niets. Voor de mensen die dachten dat ik echt bekogeld was, sorry, iemand had gewoon tomaten laten vallen, maar de humorist in mij nam het over. Dat andere was wel waar, de boze vrouw. En op mysterieuze wijze is er ook een tomaat in mijn fietstas beland, geen idee wie dat gedaan heeft, want zoals jullie op de foto van gisteren konden zien was ik met de kar en niet op de fiets.

Maar de tijd vliegt me wel echt om de oren. Er is alweer een week voorbij. Het gaat zo ontzettend snel allemaal, zeker nu ik zoveel werk. Vandaag ook weer, zelfs 3 uren extra dan gepland, ze hadden me nodig. Dus van 15 tot 23 ben ik weer bij de Mc te vinden, geen idee waar precies, maar het gaat vast wel weer leuk worden, al heeft mijn maatje vrij.

Verder ben ik net uit de kerk terug en mocht ik weer invallen als misdienaar. Prima, blij dat ik kan helpen. Het was een mooie viering, maar het leukste gebeurde na afloop toen ik naar huis liep. Een jochie van 5 waarmee ik een enorme klik voel was met mij aan het donderjagen. Hij mij uitdagen en ik hem optillen enzo. En dat is bijzonder, want hij heeft autisme en laat niet zomaar iemand dichtbij komen. Toen hij wegfietste vroeg ik of we vrienden waren en daar kreeg ik een volmondige ‘ja’ op. Top, want ik ben dol op je Niels!