Soms vind ik het ook teveel. Wat dan ook. Soms kan ik dingen niet begrijpen. Zoals gisteren bijvoorbeeld. Waarom ging minstens de helft van de leerlingen van het RSG voor/na hun kerstgala (met of zonder ouders) eten bij de Mc. Er zijn toch meer plekken waar je eten kunt halen? (Of ging de andere helft daarheen?) Nou, je zult begrijpen, het was enorm druk! Zo druk dat rond twaalf uur de twee hoogste managers nog zijn gekomen om te helpen, samen met mijn favoriete collega die er daarmee voor zorgde dat ik 1 taak minder had (ik kon de lobby even loslaten). Maar friet bakken, bestellingen verzamelen, uitgeven, opnemen (bij kassa en bij paal 2 (in die drukte er ook nog wat nieuws bij leren)) en later ook nog raam 2 erbij, het was teveel. Hoe ik nog redelijk rustig ben gebleven weet ik niet, waarschijnlijk omdat iemand naast me er meer moeite mee had en ik daardoor kracht kreeg sterk te blijven. Maar het was echt idioot. Ik was pas na tweeën klaar met opruimen en dat was dankzij twee collega’s die gebleven zijn terwijl ze niet ingeroosterd waren. Anders was het veel en veel later geworden.
Vanmorgen om 10 uur zat ik echter alweer op de fiets, want ook de post moest weer bezorgd worden. Ook dat was teveel. Over Nijland drie uren gedaan, daarna terug fietsen naar Bolsward en daar nog een route van dik 2 uur. Daar was ik gelukkig nog alert genoeg om op te merken dat de verdachte van vorige week bijna bij mij zou toeslaan.
Vorige week zijn er pakketjes gestolen, hoe dat uiteindelijk verder is gegaan weet ik niet, maar collega’s hebben een signalement van haar gegeven. Vandaag fietste iemand langs me die meer naar me keek dan andere mensen, en ze voldeed aan de omschrijving. Dus ik alert en achter haar aan teruggelopen naar mijn kar die ik op 30 meter afstand had staan. Ze keek steeds om naar me en ik staarde heel hard terug. Ze leek door te fietsen daarna, maar ze stopte bij een appartementencomplex waar ik normaal naar binnen moet en zodoende geen zicht heb. (Ze had niet in de gaten dat ik onverrichte zaken achter haar aan was gelopen en dus mijn post nog niet op het vorige punt had afgeleverd.) Zodoende ben ik met kar en al het andere appartementencomplex ingegaan (kar op de drempel), zodat ze me niet kon bestelen. Ze schrok toen ik met de kar wegliep en haar nogmaals indringend aankeek. En daarna heb ik haar gelukkig niet meer gezien. Maar wat is dit naar, het werkt niet lekker en het leeft vooral niet lekker. Ik wil mensen kunnen vertrouwen, relaxed de post rond brengen, maar het lijkt erop dat zelfs in Bolsward de kust al niet meer veilig is…
Wat naar allemaal! Dit gaat toch veel te gek Mireille! En dan die snerpende kou, die gure wind… Niet leuk meer.