Het bos bloemen dat ik gisteren kreeg is erg mooi! Fijn om even ‘gewoon’ met de vrouw en dochter te kunnen praten. Voor hen was het zo stressvol en ze kunnen er niet veel van herinneren, geen details althans. Voor mij is dat anders. Gek eigenlijk dat ik nog wel alles weet, ik was niet in een roes, weet wat ik deed en zei. Ik ben goed in dit soort situaties. 
Wel is het nu dus echt klaar. De cirkel is rond en mijn ongewone leven kan weer lekker verder gaan. Ik vind het altijd wel bijzonder hoeveel invloed tijd op herinneringen heeft. Als ik langs de andere plekken loop waar ik heb gereanimeerd dan denk ik er niet eens meer aan. Hooguit dat ik langs het huis van de weduwe van de man die ik hiervoor heb geprobeerd te reanimeren loop dat ik er even aan denk. Of als er zomers iemand op de stoel onder de brievenbus zit waar ik die man vandaan heb getrokken. Ik ben benieuwd hoe snel nu alles weer ‘normaal’ zal zijn.
Verder heb ik lekker gewerkt vandaag. Er was weinig post, dus ik vloog door de routes heen. En eenmaal thuis bedacht ik dat ik heel veel zin had in zelfgemaakte macaroni. Ik heb al een hele tijd niet meer echt gekookt, omdat ik het zo druk heb, maar ik ga straks even lekker aan de slag en er daarna van genieten. Ook nog even aan de slag met het parochieblad en vanavond samen met iemand een project opzetten voor de vastentijd.
Lekker bezig dus!