Gisteravond had ik voor de tweede keer in mijn leven een speeddate, nu in het Amsterdamse bos. Toen ik het bos inreed ontdekte ik dat ’the middle of nowhere’ vaak wordt geassocieerd met Friesland en andere uithoeken (wanneer je met (rand-)stedelingen praat), maar dit deed er zeker niet voor onder, was zelfs meer niks dan waar ik vandaan kom. Je rijdt zo vanuit de stad het niets in, alsof je het einde van de wereld bereikt.
Ik heb een geweldige avond gehad. Geen gesprek waar ik echt niet uitkwam, veel gelachen en een heel goed gevoel overgehouden. Lekker geslapen (op de HEMA-vrachtwagen na) en dan is het afwachten tot je de matches in je mailbox krijgt.
Vanmorgen was het al zover, daar kwam de mail en helaas heb ik geen enkele match. Ik ben er oprecht verbaasd over, omdat ik het idee had echt wel wat leuke gesprekken gehad te hebben en ik met 7 nog wel een keer contact wilde hebben. Helaas was dat niet wederzijds. Eerlijk gezegd baal ik er best wel van, ik was echt mijn vrolijke zelf en voel me nu teleurgesteld. Ergens vind ik dat wel leuk, dat betekent dat ik mijzelf de moeite waard vind en dat is een heel mooi begin. Maar het is natuurlijk jammer dat ik dat gevoel niet kon delen met een andere dame. (Er waren wel twee dames die meer in mij zagen, maar dat was van mij uit dan weer niet wederzijds.)
En nu? Ik blijf gewoon lekker aan mijzelf werken en ga voorlopig even niet speeddaten. Eerst weer even pauze, maar ik blijf open staan. Het is best even pijnlijk te beseffen dat van de 7 mensen die ik de moeite waard vond meer tijd aan te besteden niemand dat terug wilde doen. Andersom geldt dat natuurlijk ook, er zijn ook 2 mensen die dat bij mij wilden waarbij ik dat niet zag zitten.
Wat ik me wel afvraag is in hoeverre de afstand een rol speelt. Meerdere dames gaven aan Friesland te ver weg te vinden. Ze zouden mijn fantastische huis eens moeten zien… en Bolsward, dan wil je toch niet meer naar Amsterdam? Een aantal gaven aan niet buiten de ring te kijken, best triest en dan dus ook niet geschikt voor mij. Maar toch een domper op een anderszins heerlijke avond. Ik ga maar proberen dat gevoel vast te houden tezamen met mijn eigenwaarde!