Rust?!

Al 2,5 week geen blog geschreven, maar het voelt nog veel langer. Wat een bewogen weken heb ik achter de rug. Ik ben hard met mijzelf aan de slag en dat merk ik, ik groei als kool (geestelijk).

Op mijn werk waren het drukke weken, stuiterende kinderen met een opkomende vakantie, veel administratieve taken en regeldingen en dan nog een week eerder moeten afsluiten door het besluit van het kabinet. En dan deze week even keihard alle administratie bijwerken, de boel opruimen en plannen maken voor na de kerstvakantie. Vanmiddag dat afgesloten met een lunch bij mij thuis, heel leuk om mijn collega’s thuis te ontvangen.

Privé was er ook veel aan de hand. Ik ben de laatste tijd veel actiever in dingen ondernemen, maar helaas werd dat weer bijna onmogelijk gemaakt door de nieuwe maatregelen. Geen sport, geen uitjes. Wel was ik sinds een paar maanden met iemand aan het daten. Heel fijn om dat te ontdekken en veel leuke dingen samen gedaan. Helaas kwam ik twee weken terug tot de conclusie dat het niet werkte voor mij. Dus ben ik ermee gestopt. En ook al was het mijn keuze, toch doet het pijn en is het lastig.

En nu zit ik op mijn stoel, wetende dat ik 2,5 week niet of nauwelijks hoef te werken. Wel ga ik keihard met mijn studie aan de slag. Het plan is om iets uit te slapen, dan lekker verslagen te schrijven en de middagen rustig aan te doen. Hopelijk heb ik dan in de kerstvakantie een lekkere inhaalslag kunnen maken en lukt het om 3 of 4 verslagen in te leveren en 1 studieonderdeel zo ver voor te bereiden dat ik die na de vakantie kan afronden. Tot nu toe heb ik dit schooljaar al 4 verslagen, 1 presentatie en 1 toets gedaan, waarvan ik 2 nog terug moet krijgen, dus volgens mij ben ik lekker bezig.

En als laatste één van de fijnste dingen. Ik heb weer heerlijk ontspannen bij mijn beste vrienden op de bank kunnen zitten. De Corona is voorbij in hun huis, ze knappen weer op en het was weer even gewoon relaxed, vertrouwd. Dat ga ik nu even in mijn eentje doen, de rest van de avond niksen om bij te komen van alles, maar ik hoop het nog heel vaak met die allerliefste 4 te gaan doen, net als op de foto hieronder.

Geef een reactie