Op z’n nummer

Soms moeten we even wachten voor we de kinderen kunnen ophalen om ze weer thuis te brengen. We kletsen dan vaak even met de andere chauffeurs en begeleiders. Vandaag ook, met dezelfde collega als gisteren. De man is 70 en vertelde gisteren dat hij liever wat afwisseling heeft in de liefde. Ik vond dat nogal raar, de man is getrouwd (wel de tweede, maar toch). Vandaag begon hij over een vrouw te praten die kinderen in een bakfiets zette, dat hij ook wel bij haar in de bakfiets wilde. Ik ergerde me aan de lompheid en zei dat hij geen schijn van kans maakte. Dat hij de illusie had nog wat voor te stellen in bed, maar dat wel kon vergeten. Hij wilde ook geen rolstoelen meer vervoeren, omdat het te zwaar zou zijn, nou, dan kon hij het ook wel schudden met zo’n jonge blom! Hij vond het helemaal niet leuk dat ik dat zei en het was volgens hem niet waar. Nou, ik ben blij dat ik hem op z’n nummer kon zetten. Als hij mannenpraat wil hebben moet hij dat met mannen doen en niet met mij erbij.

En dan even een foto van mijn nieuwe shirt. Ontworpen door Victor&Rolf en gekocht bij de Hema. Speciaal voor de pride gemaakt. Ik loop er vol trots in rond!