Lastig
Vanmorgen ben ik naar de kerk geweest. Ik twijfelde, maar vond dat ik bij twijfel wel moest gaan. De preek leek goed te beginnen, pastoor haalde de Nashville verklaring aan, maar hij gaf ook aan in 10 of 15 minuten er geen eer aan te kunnen doen en niet genoeg tijd te hebben om het goed uit te leggen, wat de kerk ervan vindt. Wel zei hij dat het heel karig onderbouwd is en dat ons kind-zijn van God bovenaan staat, God houdt onvoorwaardelijk van ons.
Nu is dat natuurlijk mooi, maar ik vond het wel jammer dat hij er niet dieper op inging. Ik denk dat ik binnenkort maar eens een gesprek ga aanvragen, want dit is voor mij wel belangrijk. Niet de Nashville-verklaring, maar inhoudelijk wat de kerk er nou van vindt en waarom en waarom ik niet met een vrouw zou mogen trouwen. Ik heb een stuk tekst gekregen van een kennis van mij: http://www.matthewvines.com/transcript/. Dit raakte mij zo, hierin staat zo duidelijk uitgelegd waarom het wel zou kunnen, zelfs vanuit Bijbels perspectief. Ik zou graag hierover spreken en kijken wat er tegenover gezet wordt vanuit de RK kerk. Want dit is natuurlijk ook maar het perspectief van 1 iemand en ik bekijk dingen graag van zoveel mogelijk kanten om een eerlijk standpunt te kunnen vormen.
En dan merk ik weer hoe goed deze blog voor me is. Dingen op een rijtje zetten en daardoor de kracht krijgen om verder te gaan. Ik ga het bespreken en zie van daaruit weer verder. Nu eerst weer loslaten en aan het werk!
Welkom
Je vroeg om leven.
Je vroeg om licht
om liefde te geven
toen plots het bericht
kwam dat je in je kerk
niet mag zijn
wie je bent.
Je vroeg om antwoord
Je vroeg om gesprek
omdat je erbij hoort.
Je zocht echt een plek
om je in oude kerk
te kunnen zijn
wie je bent.
Je had niet gekozen
Je bent het altijd al.
Ze willen geloven
dat jij veranderen zal
want in je oude kerk
mag je niet zijn
wie je bent.
Maar jij wordt gezien
en jij wordt gehoord.
Jij bent geliefd
zegt het aloude Woord
dat meer is dan een kerk
waar je niet zijn mag
wie je bent.
Ik houd van je broeder.
Ik houd van je zus.
Ik wil je omarmen
met een broederlijke kus
waarmee je in Gods kerk
altijd zijn mag
wie jij bent.
Ik weet niet of het binnenkomt, dit gedicht van Ronald Lammers. Het gaat een beetje vreemd…. Maar ik vond het best mooi