Kraamhulp

Ik had nog niets te melden vandaag, dus heb ik er maar voor gezorgd dat ik wat te melden heb gekregen.

Om 15 uur, toen we naar Sneek reden om alle kinderen weer op te halen zag ik in een weiland een koe een kalf likken. Hartstikke lief om te zien. De terugweg nogmaals gekeken en ik zag toch echt een kalfje naast de koe liggen, maar hij stond nog steeds niet. Nu weet ik dat de boeren gewoonlijk de koeien binnen houden als ze op het punt van bevallen staan, dus was ik bang dat de boer van niets wist. En dat het kalfje nog niet stond vond ik geen goed teken. Na een uur zat de taxirit erop en ik kon het maar niet uit mijn hoofd zetten. De meeste mensen zullen zeggen, ach joh, dat is het werk van de boer, niet mee bemoeien, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik zou het prettig vinden als mensen me proberen te helpen, dus ging ik dat doen ook!

Dus ik ben om 16 uur op de fiets naar de boerderij gestapt. Na ongeveer 10 minuten was ik daar, zag ik het kalfje nog steeds liggen en ben ik naar de boerderij gegaan om het te vertellen.Na even zoeken zag een tiener mij en heb ik haar gevraagd of de koeien van hen zijn en of ze wist dat er één gekalfd had. Dat wist ze niet en ze dacht dat de koeien wel van hen waren, dus zou ze wel even bellen. Jammer dat ik de boer niet zelf even kon spreken, maar ach, ik heb in ieder geval mijn best gedaan. En ik heb een mooi verhaal voor de blog.