Kinderen

Ik vind sommige kinderen echt heel erg zielig. Ik vraag me soms echt af wat ouders bezield en bezield heeft. Tegenwoordig krijg je kinderen niet meer per ongeluk. Ja, je kunt maatregelen genomen hebben die gefaald hebben, maar iedereen weet dat als je vrijt er een kans is op zwangerschap. Ook als je condooms of de pil gebruikt. En toch zie ik kinderen die hun ouders een paar uur per dag zien. Die om 8 uur van huis gaan naar school en daarna nog naar de buitenschoolse opvang moeten, elke dag opnieuw. Ik heb het niet over ouders die hard werken en een paar keer per week de hulp inschakelen van een BSO, ik heb het over ouders die hun kinderen het liefst zo weinig mogelijk zelf hebben.

Ook zie ik ouders die de kinderen niet aankunnen. Of beter gezegd die het hebben van kinderen niet aankunnen. Die gaan schreeuwen als de kinderen niet doen wat de ouders zeggen.

En ik blijf me dan afvragen waarom? Wat heeft ervoor gezorgd dat bij die ouders een kind is geboren? Natuurlijk heeft iedereen het recht om te doen met zijn of haar leven wat hij/zij wil, maar een kind heeft ook rechten. Denken ouders na voordat ze aan kinderen beginnen of volgen ze alleen hun driften? Is er werkelijk een besef vooraf wat erbij komt kijken? Neemt men in overweging dat het gehandicapt kan zijn en dat dit zwaar kan zijn, bedenkt men vooraf dat opvoeden en liefhebben tijd kost en energie? Ik vraag me zoveel af.

Ikzelf weet dat ik het alleen niet ga kunnen en willen. Ik kan veel, maar ik weet ook dat als dingen niet gaan zoals ik zou willen dat ik daar soms slecht mee om kan gaan. Dat ik best wanhopig kan worden van het gedrag van kinderen. Dus ga ik in mijn eentje geen kinderen nemen. Gelukkig ken ik ook veel mensen die er net zo over denken als ik of die er wel goed over nagedacht hebben en prima ouders zijn. Maar vandaag zag ik pijnlijke dingen en wilde ik dat delen.