Gisteren wist ik het zo zeker allemaal. Ik geloofde er niet in, heb zelfs de afwas laten staan, want ik was er van overtuigd dat ik weer naar huis zou moeten. Maar de arts moest er erg om lachen, mijn follikel was écht wel groter dan 10mm, dus naar huis zou ik niet meer gaan. En nu ben ik net bloed geprikt en eigenlijk heel relaxt, omdat ik nu weet waar ik aan toe ben. Ik blijf hier. Mijn beste follikel is zelfs al 12mm. 
Vanaf nu is er geen uitslapen meer, elke dag meten en dus om 6 uur klaar staan (behalve in het weekend). Zodra hij 13mm is krijg ik premedicatie. Het is dus weer afwachten, maar nu zonder het reizen, dus dat is fijn.
Verder heb ik gisteravond even lekker gitaar gespeeld, is er voordat iemand me ook maar heeft horen spelen al besloten dat zodra ik moet blijven er een meezingfeestje komt (vanavond dus). Ik heb daar ook niets over te zeggen blijkbaar. Maar ik vind het leuk hoor.
En dan denk ik dat de rust er is en krijgen we ineens te horen dat we weer gaan verhuizen. Terug naar de kliniek waar ik de eerste keer was. Na de verhuizing
(dit is mijn bed voor zolang er geen verhuizing is) en de lunch even lekker naar de binnentuin gegaan en gitaar gespeeld. Even ontspannen. Komt iemand die gisteren erbij was me achterna…mag ik erbij zitten, ik vond het gisteren zo lekker rustgevend. Hartstikke leuk!
Het gaat goed met me, ik voel me vele malen beter dan gisteren.