Het is zwaarder dan gedacht…

Het is weer zo’n tussendag. Ik merk dat ik meer moeite heb met het onderzoek dan ik had gedacht. Ik vind deze periode van onzekerheid enorm lastig. Ik ben gespannen, moe en onrustig. De hele dag ben ik bezig met het feit dat ik ’s avonds weer naar Groningen moet reizen. Nu ook nog een half uur eerder, want het is zondag en dan rijdt er minder ov.

Gelukkig zijn er ook veel fijne dingen. Zoals de aanbidding gisteren, heerlijk even die rust. En vanmorgen de viering, ook weer fijn. Al had ik wel moeite met de preek en moest ik aan het eind ook even huilen. Ik vond het erg lastig dat de nadruk steeds op man en vrouw lag. Het voelt niet alsof er wat mis is met me, en gelukkig werd er ook gezegd dat er vele manieren van liefhebben zijn. Maar het huwelijk is voor man en vrouw en dat is pijnlijk voor me.

Het is op momenten dus zwaar voor me. Met het onderzoek en met strubbelingen met mijn geloof. Toch is er ook positiviteit. Ik merk dat ik meer in contact met anderen ben, wat heel prettig is. Ook lukt het me meer te bidden en aan anderen te denken, wat ook een goed gevoel geeft. En soms kom je gewoon grappige dingen tegen… Ik ging eten halen bij de Poiesz (supermarkt) en zag daar dit:Ik ben toch maar voor de bloemkool gegaan.