Een goede daad of toch moord?

Waarschuwing: dit bericht kan als schokkend worden ervaren.

Het was een hele gewone dag en ik was al bang niets voor de blog te hebben toen in Tzum een trieste scène gaande was. Een moedereend met meerdere jongen liep steeds vanuit de berm de weg weer op, omdat 1 van haar kuikens was aangereden en midden op de weg bleef liggen. Hij leefde nog, want toen wij eraan kwamen met de taxi deed hij zijn hoofdje omhoog. Er kwamen ook net twee kinderen op de fiets aan, wat de situatie nog wat lastiger maakte. De chauffeur was het met me eens, kijken en helpen. De jongens op de fiets geloofden dat hij dood was en dat heb ik maar zo gelaten. Ik heb het kuikentje opgepakt en zag dat het niet meer te redden was. (Voor mensen die van gruwelijke details houden, app/mail/bel me maar, dan vertel ik je alles.) De jongens waren blij dat zij niets hoefden te doen.

Ik heb hem in een zakje gestopt en vastgehouden en toen zijn we verder gaan rijden en ik voelde het niet meer bewegen, dus ik dacht dat hij uit zichzelf gestorven was (nou ja, doodsoorzaak aanrijding). Toen opeens bewoog hij toch en nam ik een besluit. Ik vroeg de chauffeur te stoppen en over het diertje heen te rijden. Dat hebben we gedaan en zo is Alfred aan zijn einde gekomen. Tja, is dat nou een goede daad, het beestje uit zijn lijden verlossen, of toch moord?

Ik ben van mening dat ik het juiste gedaan heb. Het lijden heeft zo kort mogelijk geduurd (hij was echt niet meer te redden en als je eraan twijfelt mag je nog steeds om details vragen), ik heb ervoor gezorgd dat de moedereend verder kon, want ze zag haar kleine niet meer op de weg liggen en heb daarmee haar leven en dat van haar andere jongen mogelijk gered. Dus voor Alfred slecht nieuws, maar ik hoop dat ik zijn familie hiermee meer toekomst heb gegeven.

Rust zacht lieve Alfred, je was voor zolang ik je kende een lief eendje.