Een bijzonder einde

Oh wat een heerlijke dag om post te lopen vandaag. Gelukkig ging dat ook lekker, zelfs na de gigantisch drukke werkavond van gisteren. Er kwamen echt groepen tegelijk binnen, soms 20 man, er was niet tegenop te bakken, lopen en rotzooi ruimen. Om 0.00 uur zou mijn dienst erop zitten, maar het was gewoon te druk. De managers werkten net zo hard mee als de crew en nog hadden we handen tekort. Toen ik om 0.15 uur merkte dat ik niet meer scherp was, fouten ging maken en te moe was om mijn ene been voor het andere te zetten heb ik toch maar even gevraagd of ze zonder me verder konden. De manager schrok dat het zo druk was dat hij de tijd ook vergeten was. Ik mocht naar huis, maar ik hoorde de vertwijfeling over hoe ze het zouden redden. Toen heb ik nog maar 2 klanten hun bestelling opgenomen. Een grote friet geschept en nieuwe friet in de frituur gedaan en toen ben ik gegaan. Het was op en genoeg.

Vanmorgen een meevaller voor mij, helaas niet voor PostNL. De folders van de route in Nijland waren kwijt. Voor mij lekker, want dat scheelde aanzienlijk in de tijd. Lekker op tijd klaar, toen nog een route in de stad, maar daar moest ik de gewonnen tijd weer inleveren, omdat ik vast kwam te zitten in de sinterklaasoptocht. Maar dat was verder gelukkig heel gezellig, dus daar heb ik maar even van meegenoten door swingend en zingend de post te bezorgen.

Nu een avond vrij, heerlijk. Ik wil wel wat dingen doen. Zo wil ik straks even de grote boodschappen halen en het huis wat aan kant maken. Verder wil ik ook gewoon met de katten op de bank zitten en tv kijken. Komt vast wel goed. We zijn al even aan het oefenen…

Op het moment dat ik deze foto’s maak en de blog wil afsluiten en online wil zetten schrik ik op. Een gekleurd iets trekt mijn aandacht buiten. Voor het eerst in mijn leven zie ik dit:

Zwarte piet heeft een hond!

Geef een reactie