Soms heb je gewoon zoveel aan je hoofd dat je tot niets meer komt. Nou is niets niet het juiste woord, want ik heb vandaag gewoon mijn werk gedaan en met mijn moeder kozijnen en deuren geverfd. Dus ik ben wel degelijk productief geweest. Toch baal ik, want bepaalde dingen stel ik steeds uit. Sinds de verhuizing heb ik de verzekering nog niet omgezet, heb ik een adreswijziging niet gestuurd waardoor het nu dus naar het verkeerde adres gaat en doe ik veel dingen niet. Soms denk ik er even aan, in een split second, maar mijn hoofd vindt het dan al teveel moeite het op te schrijven zodat ik er later wat mee kan gaan doen.
Hoe ik dit ga oplossen? Ik mag van mijzelf dit weekend nog mijn kop in het zand steken, daarna is het over. Ik moet mijzelf blijkbaar weer harder gaan aanpakken. Als ik iets bedenk wat ik moet doen, moet ik dat vanaf volgende week opslaan in mijn mobiel en dat binnen 2 dagen oppakken. Hopelijk komt er dan weer wat structuur in, voel ik niet dat ik nog van alles moet wat ik ook weer vergeet en maakt me dat ook minder somber en moe. Echt somber ben ik niet, maar het is gewoon shit dat ik mijzelf soms in de weg zit. Dat ik niet trots kan zijn op wat ik wel gedaan heb. Dat is zonde, want ik doe ook heel veel dingen goed.
Ik heb al weer wat meer structuur weten aan te brengen. De drie vieringen per dag die me bij Casella structuur gaven heb ik nu weer weten in te vullen met het getijdengebed op vastgezette momenten. Daar was ik sinds de verhuizing ook al vanaf. Lekker dat dat ook al lukt. Dus ik kom er wel, heb gewoon even die strenge Mireille weer nodig voor mijzelf. De zweep erover…
Een gedachte over “De zweep erover…”