De gebeten hond
Nou ja…de hond beet en ik ben gebeten. 26 mei om precies te zijn. Ik was aan het werk, opende een hekje, liep naar de brievenbus, werd blaffend ontvangen door twee honden. Ervaring zorgde ervoor dat ik stil bleef staan, wachten op honden die kalmeren of een eigenaar die helpt. Het kleinste hondje begon tegen me aan te schuren, heel lief. De iets grotere draaide zich op een gegeven moment om en liep weg. Mijn sein om de laatste drie stappen naar de brievenbus te doen en verder te gaan. Helaas was de eerste stap er één teveel. De hond draaide zich terug om en beet in mijn dijbeen. Zo pijnlijk, ik kon alleen maar huilen en schreeuwen. De eigenaar kwam gelijk, deed de honden binnen en wilde daarna mij helpen. Ik ben daar even naar het toilet gegaan om de wond te checken. Geen bloed…wel dit…
Overduidelijk dat die erg blauw zou gaan worden. Ik heb gelijk de leidinggevende gebeld en dat ging allemaal netjes en goed. Met veel pijn heb ik de dag volbracht. Uiteindelijk werd het inderdaad zo erg als ik dacht dat het zou worden, fysiek dan…
Nu is het meer dan een maand later. En het fysieke stuk is bijna helemaal verdwenen. Psychisch heb ik echter een grotere knauw gehad dan ik dacht. Ik ben zo verschrikkelijk bang geworden. Ik weet dat het niet reëel is, maar omdat het zo uit het niets kan komen… Wanneer je denkt alles goed te doen kan het nog steeds gebeuren, en dit was al de vierde keer. Dus misschien is mijn angst wel reëel, maar onbegrepen. Vandaag ook weer. Eigenaren die hun hond niet aan een lijn hebben, of wel aan een lijn maar de honden gewoon even ruimte geven zodat ze me kunnen besnuffelen of een eigenaar van een blaffend hondje achter een hek die zegt dat ik niet bang hoef te zijn, omdat hij niets doet. Denken die mensen nou echt dat de eigenaren van honden die mij hebben geproefd niet hetzelfde zeiden?! Ik poep ondertussen zeven kleuren en verstijf compleet. Meer dan: ‘sorry, ik ben bang, want ik ben gebeten’, komt er niet uit. Ik zou zo graag proactiever zijn, al voor de hond in de buurt is zeggen dat ze hem bij zich moeten houden. Misschien lukt dat binnenkort, ik hoop het.
Maar het allerbelangrijkste. Als je hond iemand bijt, kom er later alsjeblieft nog eens op terug. Dat is hier helaas niet gebeurd en twee van de vorige keren ook niet. Nu is het net alsof het er niet toe doet. Ik kom er bijna dagelijks en loop met de gevolgen. Jammer dat daar geen oog voor is.