Vandaag is dan de eerste andere dag. De dag na mijn eisprong. De ‘wachtdag’. Waar ik gisteren nog mee mocht/moest op schoolreisje naar het Martiniziekenhuis voor de echo, mocht ik nu uitslapen en ’thuisblijven’.
Vandaag, op 1x bloedprikken na, geen medische handelingen. En wat is het een goede dag. Gisteren heb ik al genoten. We hebben na lang aandringen een kwartier kunnen wandelen en ik was als een kind zo blij. Stuiterend (letterlijk) wachtte ik tot iedereen klaar was en we konden vertrekken. En wat was het lekker. Gisteren ben ik ook aan mijn eerste boek begonnen. Bang voor verveling had ik er 7 meegenomen, maar had er nog geen nodig gehad. Omdat ik vandaag ook heel weinig te doen heb en ik er helemaal in vastgezogen ben, zit het einde er ook al aan te komen. Wat een heerlijk boek.
Ik denk dat hij vandaag wel uit komt. Na het schrijven van deze blog duik ik er weer in.
Vanmorgen hebben we ook een heerlijke tijd gehad. Mijn nieuwe kamergenote vroeg me gitaar te gaan spelen. Afwisselend hebben we elkaar toegezongen en gespeeld en wat was dat ontspannend en fijn. De verpleegkundigen en langslopende medevrijwilligers en schoonmakers genoten er ook zichtbaar van.
En dan is morgen de laatste dag. Die dag moet nog eens alles gecheckt worden: urine, bloed, hartslag en bloeddruk. Dan het laatste ontbijt, afscheid nemen en de wereld weer in. Mijn ouders komen me ophalen, wat heel fijn is. Sowieso ze weer te zien, maar ook niet hoeven slepen met al mijn spullen in het OV. En wat ik dan als 1 van de eerste dingen ga doen? Cola drinken en chocolade eten, want daar heb ik toch zo’n zin in…