De kinderen in de taxibus zijn erg beperkt. De meesten kunnen helemaal niet praten, snappen niet wat je zegt en doen dus ook niet wat je zegt en je krijgt ook non-verbaal weinig voor elkaar.
Toch gebeurde er iets vandaag wat me erg raakte. We hebben een andere bus, tijdelijk, en die indeling is anders. Hier zijn er stoelen naast elkaar, in de andere bus alleen losse. Ik zat dus naast 1 van de drukste jongens en hij was de hele reis erg rustig. Op een gegeven moment pakt hij mijn hand en legt hem op zijn hoofd. Hij wilde contact, aanraking, een aai over zijn bol. En gelukkig ben ik nogal van het aanraken en heb ik hem af en toe een aai over zijn bol gegeven gedurende de rit.
Alle kinderen waren vandaag erg rustig en vrolijk. Of dat door de zon komt, toeval is, of wat dan ook de reden is, ik vond het heerlijk. Zelfs de chauffeur zei op een gegeven moment tegen mij: ‘Je geniet hiervan hè?’. En dat is helemaal waar, ik geniet van deze kinderen, de chauffeur en mijzelf.