Trucktour

Ehbo-er zijn heeft grote voordelen. Je kunt namelijk bij de meest fantastische evenementen aanwezig zijn zonder aan voorwaarden te voldoen. Ja, je moet je EHBO-diploma hebben, maar dat is het dan ook. Nou ja, en een beetje vrije tijd opgeven.

Maar vandaag was dat zo de moeite waard. Ik mocht namelijk mee met de trucktour. Een evenement voor mensen met een beperking die dan met een vrachtwagen mee mogen rijden. Een colonne van zo’n 150 vrachtwagens verdeeld over drie groepen reed een ronde van 55 kilometer door onze gemeente. In alle dorpen stonden mensen te zwaaien naar de zwaar toeterende vrachtwagens en ook langs de wegen buiten de dorpen waren mensen gekomen om het feest nog groter te maken. En ik, ik mocht in de allerlaatste auto meerijden als EHBO-er. En ik denk dat ik net zo enthousiast was als alle deelnemers. Ik weet het eigenlijk wel zeker, want ik kreeg dit filmpje opgestuurd…

Die twee handen die uit het raam steken zijn van mij.

Wat een enorm feest voor iedereen. Wat een fantastisch grote groep vrijwilligers. De organisatie, maar ook alle mensen die ze erbij betrokken hebben. De sponsors, de chauffeurs en de mensen langs de kant die het feest afmaakten. Gelukkig is er bijna niets gebeurd, bij ons in elk geval helemaal niets. Wat een genot dat ik hier onderdeel van mocht zijn, dit is écht een fantastische dag geweest.

Zo werden we naar onze auto gebracht.
Onze EHBO-auto.
Het uitzicht op de colonne vanuit onze auto.

En de dag had nog een gouden randje doordat ik 2 van mijn taxikinderen zag. Één daarvan groot fan van vrachtwagens en hij mocht dan ook mee. Wat een genot om die jongen zo blij en enthousiast te zien en ook heel fijn om weer even contact met ze te hebben. Ook al mis ik de taxi niet, als ik de kinderen zie dan maakt mijn hart toch echt wel een flinke sprong.

Laatste taxiwerkdag

Vandaag was de laatste dag op de taxi. De afgelopen 2 weken was ik steeds al een beetje afscheid aan het nemen. Twee weken terug kregen de eerste kinderen vakantie en wist ik dat ik die niet meer ging zien. Elk kind heb ik een kaartje geschreven, met wat ik zo leuk vond tijdens onze ritjes. Natuurlijk snappen ze daar niets van, maar ze vonden het stuk voor stuk leuk een kaartje te krijgen. En de ouders vonden de teksten dan weer erg leuk. Een mooie manier om afscheid te nemen voor mij. Van een aantal ouders kreeg ik ook een cadeautje. Zo kreeg ik een klein plantje van 1 en een reep chocola van een ander, echt heel lief.

Maar vorige week en vandaag kreeg ik de mooiste cadeaus. Vorige week was de laatste dag dat ik een van de kids naar Bolsward bracht en op de dagbesteding hadden ze iets met haar geknutseld en gaven ze dat toen ik haar weer ophaalde.

Vandaag was de laatste dag dat ik een kind ophaalde van het kinderdagcentrum in Sneek en ook daar waren ze creatief bezig geweest.

Tegen deze dingen kan geen cadeau op, ik begrijp nu waarom ouders een zelfgekleide asbak van hun kinderen toch zo leuk vinden bij Vader- of Moederdag. De cadeaus heb ik in mijn studeerkamer geplaatst, dan kan ik tijdens mijn studie straks nog even terugdenken aan de mooie momenten die ik gehad heb met deze hele bijzondere kinderen. Ik heb met en van ze genoten!

Ook van de chauffeur heb ik passend afscheid genomen. We hebben afgesloten met een ijsje op een warme dag. Het is een gekke dag geweest, maar er komt een mooi nieuw avontuur aan. Maar nu eerst op vakantie!

Bizarre dag

Vanmorgen belde ik vol goede moed de financiële man van het taxibedrijf waarvoor ik werk. Ik ben erachter gekomen dat ik sinds november al te weinig betaald ben en had daarover de afgelopen week steeds goed contact met de personeelsman. Gisteren kreeg ik een specificatie en voor vragen moest ik contact opnemen met de financiële man. Nou die vragen had ik en dus belde ik, vol goede moed, want het leek al een stuk beter. Helaas liep dat gesprek compleet anders dan verwacht. Ik stond op het punt te vragen hoe de boel in elkaar zat en wanneer ik het tekort op mijn rekening kon verwachten toen mij een prettige werkdag gewenst werd en de verbinding werd verbroken. Ik was woest, hels, en pislink. Direct heb ik teruggebeld en gevraagd of ik iemand van de directie of de personeelsman kon spreken. Die laatste kreeg ik en die stond gelukkig achter me. Maar ik was in tranen van boosheid. Ik kalmeerde door hem gelukkig iets, maar heb gelijk officiële stappen genomen. Ik heb een loonvordering gestuurd (mijn eerste aangetekende brief). Dan maar niet meer op de collegiale manier, dat is ophangen ook niet. Ik vind het echt heel naar dat het zo moet, maar het voelt alsof me geen keus wordt gelaten. Ze hebben nu een week en anders wordt het juridisch, ben benieuwd wat ze gaan doen. Ik was zo blij dat ik van alle gedoedingen af was (Hema, huurcommissie), maar ik heb er dus weer één.

Daarna moest ik post lopen. Nou daar was het een prachtige dag voor. Ik had me goed aangekleed met regenpak en winterschoenen, maar helaas hielp het niets.

Als het schuim op je schoenen staat…dan weet je dat je doorweekt bent.

Zelfs onder mijn regenpak was alles nat en niet van het zweet. Mensen op straat waren verbaasd dat ik er nog om kon lachen, maar jongens, van huilen word ik toch alleen maar natter? En als je eenmaal zeiknat bent, dan kan het allemaal niets meer schelen en kun je er maar het beste om lachen.

Tijdens de postronde kreeg ik nog telefoon. De afspraak waar ik al 3,5 maand op wacht werd afgebeld wegens ziekte. Zo frustrerend. Maar gelukkig waste dat gevoel weg met de regen waar ik in liep en hoop ik dat er binnenkort een herkansing komt.

Gelukkig zijn er ook nog goede berichten, laat ik daarmee afsluiten. Ik hoorde dat mijn verzoek om een aansluiting voor mijn vaatwasser in de keuken (ipv in de studeerkamer waar hij nu staat) en het verzoek om nieuwe keukentegeltjes, omdat de oude kapot zijn, goedgekeurd is. Ik ben hier zo blij mee. Dan kan ik straks nog meer genieten van het huis waar ik zelf al zoveel in gedaan heb om het naar mijn zin te maken.

Zo fijn, 2 verschillende tegels en dan die enorme gaten erin.

Zoveel in één dag, een rollercoaster van emoties. Dan is het fijn dat ik vanavond lekker bij mijn beste vriendin terecht kan en we een fijne avond samen gaan hebben (met haar gezin erbij, maar die zijn ook heel leuk). Het komt wel goed schatje…