Diploma

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na 2 jaar zwoegen met werk en studie had ik mijn assessment gehaald in oktober. Sindsdien moest ik wachten op de diplomering. 12 januari was het zover, ik heb mijn certificaat binnen.

Samen met Ilse reed ik naar Drachten. Hebben we lekker gegeten bij de Wok to go en daarna door naar Assen. Daar werden we ontvangen door een drietal docenten. En natuurlijk waren daar nog 5 andere toppers uit mijn groepje die het ook hadden gehaald. Het was gezellig. De supporters werden gescheiden van ons en kregen een plaats in het auditorium en wij kwamen een paar minuten later met applaus en muziek binnen. Ieder van ons kreeg een toespraak van de begeleider. Helaas was de mijne al van baan gewisseld, dus kreeg ik een toespraak van de coördinator van de opleiding. Ze had erg haar best gedaan en kwam met een mooi verhaal.

Ze vertelde dat ik al docent was en zelfs al mijn master had. Dat ik eerder ook al eens de pabo had gedaan, maar in een van haar lessen had gezegd dat ik misschien verder was gekomen als de lessen inhoudelijk zoals op de zij-instroom waren. Over mijn goede rekenkundige vermogens, mijn grote eigen visie, mijn gedrevenheid en mijn enorme behulpzaamheid. Het was erg fijn om te horen. Eerder die dag werd ik ook al overladen met complimenten op mijn werk na een lesbezoek. Ook dat was erg fijn en een boost voor mijn zelfvertrouwen.

Uiteindelijk mocht ik mijn certificaat tekenen, kreeg ik een roos en konden we naar de kantine voor een hapje en een drankje. Het was fijn om het nog even goed af te sluiten op deze manier. Het laatste studieritje Assen.

Het was een pittige tijd, met voor het eerst voor de klas staan in het basisonderwijs. Tegelijk in 2 jaar alle kennis opdoen. Corona met lockdowns, waardoor je ineens ook online moet gaan lesgeven en zelf ook zo les krijgt. En daarnaast nog gewoon je eigen leven dat je al hebt opgebouwd en nog steeds aan het opbouwen bent. Ik ben blij dat het klaar is, ik voel me goed voor de klas. Voorlopig zit ik wel op mijn plek. Ik ben benieuwd waar ik volgend schooljaar terecht zal komen, maar dat zien we dan wel. Hopelijk dan 5 dagen mijn eigen klas, dan kan ik nog meer mijn eigen visie vorm gaan geven en daar ben ik echt aan toe.

Adrenaline

Gisteren hebben een aantal collega’s en kinderen gezien wat een reanimatieoproep met mij doet. Tijdens het opruimen van het buitenspeelgoed ging mijn alarm af. Iedereen keek op (ik heb hem op standje de-wereld-vergaat-alarm, zodat het niet te missen is), ik pakte direct mijn mobiel om te kijken waar ik heen moest. Helaas was het in Bolsward en kon ik niets betekenen. Maar zo gaaf dat mijn vuurtje zich ook al verspreidt. Mijn duo stond al in de startblokken om het even over te nemen, zodat ik iemands leven kon proberen te redden. Ze zag gelijk de shift in mij, gelijk een andere Mireille, klaar om te gaan.

Eenmaal in de klas heb ik de leerlingen even gezegd dat ik net de oproep gehad heb en nog even de adrenaline moest laten zakken. Dat duurt tegenwoordig niet zo lang meer. Na een minuut of twee in de klas was ik weer rustig. Zo fijn hoe iedereen meeleeft. De kinderen eisen ook dat ik dan ga, ik moet van hen het leven redden. Ik hoop dat ik ze nooit hoef teleur te stellen, maar ik zal altijd mijn best doen en meer kan een mens niet. En mocht mijn hulp dan niet baten, dan is dat ook weer een belangrijke levensles. Je kunt alleen maar je best doen en proberen er voor anderen te zijn. Dat is wat ik doe met en in mijn leven en dat is genoeg. Je kunt niet altijd iedereen redden. En alleen dit al delen met de kinderen is zo waardevol.

Geslaagd!!!

Ik kan natuurlijk een spannende titel maken, waardoor meer mensen getriggerd raken, maar ik hou het simpel. Ik had vandaag mijn assessment, de eindtoets, de laatste drempel die ik moest nemen om juf te worden. Juf was ik al, maar met een papiertje. En voor mijn gevoel ging er zoveel vanaf.

Het was een zware kluif. De les liep prima, maar ik kreeg toch een hoop feedback. Ze zagen mij te weinig door de 4-groepen-structuur. Dat klopt, bij spelling en rekenen ben ik vrij zakelijk, zeker als ik veel moet differentiëren en ik alle kinderen goed wil bedienen. Maar er is ook een leuke en losse juf, net als de gewone Mireille die veel lol kan maken. Daar waren ze meer naar op zoek, maar dat kon ik gelukkig wel laten zien in het gesprek na de les.

En daarnaast zagen ze ook mijn perfectionisme en gedrevenheid en waren ze wel bang dat ik mijzelf voorbij zou lopen. Maar daarin ben ik gelukkig al veel gegroeid en ik kon ze daar gelukkig ook in meenemen.

Maar het doet er allemaal niet meer toe, na 2 jaar knokken heb ik het gehaald. Ik ben juf, bevoegd. Nu niet alleen meer docent, maar ook leerkracht basisonderwijs. Dat wat ik zo fijn vind om te doen.

Het besef is er nog niet helemaal. Ik denk straks in de herfstvakantie pas als ik voor het eerst niet hoef te studeren in een vakantie. Wat zal dat gek, maar hopelijk heel lekker zijn. Ik heb er nu al zin in, nog 1,5 week.

Natuurlijk heb ik het uitgebreid gevierd. Ik heb alle leerlingen, de hele school, getrakteerd op taart. Na de middagpauze hebben we daar heerlijk van gesmuld. Ik kreeg ook bloemen van mijn collega’s en heel veel appjes. Bij thuiskomst was er nog meer feest. Mijn beste vriendin had mijn huis versierd met haar kinderen. Wat was dat fijn thuiskomen, ik laat het nog even hangen, want dit moet groots gevierd worden.