Vrienden – Mireille

Diploma

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na 2 jaar zwoegen met werk en studie had ik mijn assessment gehaald in oktober. Sindsdien moest ik wachten op de diplomering. 12 januari was het zover, ik heb mijn certificaat binnen.

Samen met Ilse reed ik naar Drachten. Hebben we lekker gegeten bij de Wok to go en daarna door naar Assen. Daar werden we ontvangen door een drietal docenten. En natuurlijk waren daar nog 5 andere toppers uit mijn groepje die het ook hadden gehaald. Het was gezellig. De supporters werden gescheiden van ons en kregen een plaats in het auditorium en wij kwamen een paar minuten later met applaus en muziek binnen. Ieder van ons kreeg een toespraak van de begeleider. Helaas was de mijne al van baan gewisseld, dus kreeg ik een toespraak van de coördinator van de opleiding. Ze had erg haar best gedaan en kwam met een mooi verhaal.

Ze vertelde dat ik al docent was en zelfs al mijn master had. Dat ik eerder ook al eens de pabo had gedaan, maar in een van haar lessen had gezegd dat ik misschien verder was gekomen als de lessen inhoudelijk zoals op de zij-instroom waren. Over mijn goede rekenkundige vermogens, mijn grote eigen visie, mijn gedrevenheid en mijn enorme behulpzaamheid. Het was erg fijn om te horen. Eerder die dag werd ik ook al overladen met complimenten op mijn werk na een lesbezoek. Ook dat was erg fijn en een boost voor mijn zelfvertrouwen.

Uiteindelijk mocht ik mijn certificaat tekenen, kreeg ik een roos en konden we naar de kantine voor een hapje en een drankje. Het was fijn om het nog even goed af te sluiten op deze manier. Het laatste studieritje Assen.

Het was een pittige tijd, met voor het eerst voor de klas staan in het basisonderwijs. Tegelijk in 2 jaar alle kennis opdoen. Corona met lockdowns, waardoor je ineens ook online moet gaan lesgeven en zelf ook zo les krijgt. En daarnaast nog gewoon je eigen leven dat je al hebt opgebouwd en nog steeds aan het opbouwen bent. Ik ben blij dat het klaar is, ik voel me goed voor de klas. Voorlopig zit ik wel op mijn plek. Ik ben benieuwd waar ik volgend schooljaar terecht zal komen, maar dat zien we dan wel. Hopelijk dan 5 dagen mijn eigen klas, dan kan ik nog meer mijn eigen visie vorm gaan geven en daar ben ik echt aan toe.

Kajakvakantie deel 3

Vanmorgen werd ik relaxed wakker, alleen maar het geluid van kabbelend water, zoemende insecten en vogels. Wat een genot. Na me nog een paar keer omgedraaid te hebben werd het te warm en ben ik alles in gaan pakken. De kajak weer volgestouwd en me heel goed ingesmeerd. Ik was mijn handen gisteren vergeten en dat voel ik. Verder voelde ik me top, dus ontbijten en me klaarmaken voor de laatste etappe. En dat beloofde een pittige te worden, de kortste qua afstand, maar met een behoorlijke zucht wind.

Het eerste stuk wilde ik rechtstreeks over het meer naar het kanaal om naar Workum te gaan, dat ging niet volgens plan. De kajak kreeg ik niet tegen de wind in gedraaid, de golven waren soms net zo hoog als de boot, dus het was een zware onderneming. Op het kanaal had ik zijwind, wat ervoor zorgde dat ik veel aan 1 kant moest peddelen. Ook werd ik in de zijvaart richting Oudega geblazen, al met al was ik blij dat ik bij Workum was, want vanaf daar kreeg ik vooral de wind in de rug.

In bovenstaande foto kun je zien hoe ik het eerste stuk gevaren ben (rood) en met geel heb ik aangegeven wat ik wilde, maar dus niet voor elkaar kreeg. In de zijvaart naar Oudega moest ik zelfs met mijn hand de kant vasthouden en mijzelf zo vooruit duwen, omdat het met de peddel niet wilde.

Daarna gelukkig wind mee. En al snel zag ik de kerktoren van de kerk waar ik naast woon. Nog een kilometer of 10, maar een fijn vooruitzicht, want mijn lijf had het zwaar. Een zere kont van het zitten, pijnlijke schouders en zere handen van blaren en verbranding. Maar ik ging gestaag door. Bij Tjerkwerd heb ik pauze gehouden, omdat het echt niet meer wilde. Ik was op. De broodjes en even staan en een bankje deden me goed. Toen op voor de laatste kilometers. Na Tjerkwerd werd ik aangemoedigd door Ilse en Ajanna. Heel lief en gezellig. Die hebben me vlak voor Bolsward weer alleen gelaten, maar dat was alles behalve alleen. Blijkbaar kon je aan me zien dat ik een enorme prestatie had gedaan, want een man die bij Blend zat moedigde me aan en vroeg hoever ik ging. Ik vertelde hem dat ik in 3 dagen 55 km had gedaan en toen ging hij applaudisseren, zo leuk. Ik kende de hele man niet. Hij vroeg hoe ver nog en toen moest ik lachen, nog een paar honderd meter. Even later nog meer aanmoediging van onbekenden en complimenten, zo leuk. Dat had ik veel onderweg, van die bootjesmensen die sowieso altijd al zwaaien, maar nu nog net wat enthousiaster.

Maar ik ben dus weer thuis, de 4-stedentocht zit erop. Bolsward-Sneek-IJlst-Workum-Bolsward. Een fantastische vakantie, een avontuur. Ik ben heel blij en trots dat ik het gedaan heb.

Direct na thuiskomst heb ik de tent en boot alweer ingepakt, schoon/droog de zak en koffer in. De was draait en de zakken zijn uitgepakt. Dat is een heel fijn idee en nu is het kaarsje op. Ik heb nog wel even lekker gedoucht, maar ik ga de rest van de dag niets meer doen behalve eten enzo. Het was een vakantie vlakbij huis, maar als ik naar het kaartje van de afgelegde route kijk, dan is het net of ik Frankrijk heb aangedaan (met een beetje fantasie).

Rust?!

Al 2,5 week geen blog geschreven, maar het voelt nog veel langer. Wat een bewogen weken heb ik achter de rug. Ik ben hard met mijzelf aan de slag en dat merk ik, ik groei als kool (geestelijk).

Op mijn werk waren het drukke weken, stuiterende kinderen met een opkomende vakantie, veel administratieve taken en regeldingen en dan nog een week eerder moeten afsluiten door het besluit van het kabinet. En dan deze week even keihard alle administratie bijwerken, de boel opruimen en plannen maken voor na de kerstvakantie. Vanmiddag dat afgesloten met een lunch bij mij thuis, heel leuk om mijn collega’s thuis te ontvangen.

Privé was er ook veel aan de hand. Ik ben de laatste tijd veel actiever in dingen ondernemen, maar helaas werd dat weer bijna onmogelijk gemaakt door de nieuwe maatregelen. Geen sport, geen uitjes. Wel was ik sinds een paar maanden met iemand aan het daten. Heel fijn om dat te ontdekken en veel leuke dingen samen gedaan. Helaas kwam ik twee weken terug tot de conclusie dat het niet werkte voor mij. Dus ben ik ermee gestopt. En ook al was het mijn keuze, toch doet het pijn en is het lastig.

En nu zit ik op mijn stoel, wetende dat ik 2,5 week niet of nauwelijks hoef te werken. Wel ga ik keihard met mijn studie aan de slag. Het plan is om iets uit te slapen, dan lekker verslagen te schrijven en de middagen rustig aan te doen. Hopelijk heb ik dan in de kerstvakantie een lekkere inhaalslag kunnen maken en lukt het om 3 of 4 verslagen in te leveren en 1 studieonderdeel zo ver voor te bereiden dat ik die na de vakantie kan afronden. Tot nu toe heb ik dit schooljaar al 4 verslagen, 1 presentatie en 1 toets gedaan, waarvan ik 2 nog terug moet krijgen, dus volgens mij ben ik lekker bezig.

En als laatste één van de fijnste dingen. Ik heb weer heerlijk ontspannen bij mijn beste vrienden op de bank kunnen zitten. De Corona is voorbij in hun huis, ze knappen weer op en het was weer even gewoon relaxed, vertrouwd. Dat ga ik nu even in mijn eentje doen, de rest van de avond niksen om bij te komen van alles, maar ik hoop het nog heel vaak met die allerliefste 4 te gaan doen, net als op de foto hieronder.