Geloven – Mireille

Kerk?

Afgelopen jaar ben ik uit de kerk gestapt, nadat ik er al 1,5 jaar niet meer was geweest. Dat is dus nu 2 jaar geleden. Eind vorig jaar attendeerde een vriendin van me me op een Facebook-oproep. Een jongedame die HBO-theologie studeert vroeg mensen om te interviewen voor een kunstproject. Ze zocht mensen die zich niet meer welkom voelden in de kerk. Ik heb contact met haar gehad en uiteindelijk me laten interviewen. Ze heeft een uitspraak van mij, net als uitspraken van anderen, op een drempel gezet en gaat deze morgen in een kerkdienst presenteren.

En het is niet dat ik me in mijn eigen kerkgemeenschap niet meer welkom voelde. Deze uitspraak en deze drempel hadden niets met de kerk in Bolsward te maken. Want daar ben ik nog nooit afgewezen noch heb ik me daar onwelkom gevoeld. Deze drempel stond en staat voor de kerken waar ik kwam toen ik in het klooster woonde (niet die van Casella zelf) en daarvoor, voor de kloostergemeenschappen die me weigerden om mijn geaardheid.

Maar ik ben dus al 2 jaar niet in een kerk geweest en heb geen dienst bijgewoond. Maar ik denk dat ik morgen toch even online ga kijken. Er is een live-uitzending via internet te zien en ik ben nieuwsgierig. Niet alleen naar de drempels, maar ook naar de gemeenschap daar, hoe die mensen erop reageren, of het daar anders is.

Dat ik uiteindelijk weg ben gegaan bij de katholieke kerk is omdat de regels uit Rome voor mij onverenigbaar waren met mijn leven. En ik kon niet meer naar een kerk gaan die daar wel onderdeel van was. Ook al geloof ik niet dat de mensen in die kerk daar echt aan vast hielden. Ik vond het huichelarij naar mijzelf om daar nog langer bij te horen. Ik heb lang gedacht dat ik moest blijven om de boel juist te veranderen. Maar het voelt niet als mijn taak. Mijn taak is om gelukkig te worden en daaraan te werken en dat ben ik hard aan het doen. En dat gaat beter zonder de twijfel die ik aan mijzelf had door naar de katholieke kerk te blijven gaan. Maar de kerk van morgen is niet katholiek, maar protestant. En ik ben wel benieuwd wat dat met me gaat doen. En het is gemakkelijker om online mee te doen. Want een kerk uitlopen tijdens een viering zal ik niet snel doen uit respect (of iets moet heel respectloos naar mij voelen), maar online is de boel uitzetten veel gemakkelijker. Dus ik ben benieuwd. Voor mensen die net als ik ook benieuwd zijn hier de link:

https://kerkdienstgemist.nl/stations/2273-PG-Terpoarte-BoksumBlessumDeinum

Heel bijzonder

Vlak voordat ik het klooster in ging kreeg ik van een vriendin een heel bijzonder geschenk. Zij had ooit een gouden kruisje gekregen of gedragen, maar deed daar niets meer mee. Het leek haar heel goed bij mij passen en dus mocht ik het hebben. Ik had geen gouden sieraden en heb dus gelijk een bijpassend kettinkje erbij gekocht. Ik heb het jarenlang met veel plezier gedragen. In het traject naar het klooster toe, in het klooster en ook nog een tijd daarna.

Maar een paar jaar terug voelde ik al dat ik verwijderd raakte van de kerk en het kruisje dus ook niet meer passend was. En als ik terugkijk op foto’s heb ik halverwege 2019 hem afgedaan en niet meer omgedaan. Op 24 april van dit jaar heb ik besloten me helemaal uit te schrijven uit de RK kerk, dat voelde als een zeer sterk moment, ook al deed het ook pijn. Halverwege juni werd die uitschrijving bevestigd en kwam het idee in me op om dit niet alleen op papier te regelen, maar ook symbolisch. Het kruisje dat in een bakje lag kon weer wat gaan betekenen als ik er iets anders van zou maken. En het enige passende was dat het een regenboog zou gaan worden. De regenboogvlag is het symbool voor de homobeweging. Het kruisje was en is het symbool van mijn eigen geloof. En de regenboog staat in de bijbel symbool voor de band tussen God en de mens en voor hoop. Het zou in mijn ogen perfectie zijn om het kruisje om te laten smelten tot een regenboog. Voor mij het teken dat ik mijzelf accepteer zoals ik ben. Met mijn religieuze achtergrond, maar ook met mijn eigen homoseksualiteit, het is allemaal onderdeel van me en prachtig net als een regenboog.

Eind juni had ik een plan en ben ik naar de juwelier en edelsmid in Bolsward gegaan voor hulp. Zij vonden dit ook een prachtig idee en hebben fantastisch meegedacht en een idee geschetst. Daarna was het heel veel geduld hebben, een vakantie, een zwangerschap en gewoon een hoop werk, maar vandaag was het dan eindelijk zover. Het sieraad is klaar en het is prachtig geworden. Het is de enige, hij is speciaal voor mij gemaakt, hij is uniek, net als ik. Dames van Pracht en Ambacht, ik wil jullie hartelijk bedanken. Ik ga er enorm van genieten en het vol trots dragen.

Veel nieuws

Ik heb al een tijdje niet geblogd door enorme drukte. Een verjaardag, maar vooral de laatste weken van een schooljaar van een school die ook nog eens sluit en fuseert. Het is veel, maar ik doe mijn best.

Ondertussen heb ik wel een hoop nieuws. Ik heb een plek voor volgend jaar, of om precies te zijn twee. Ik ga werken in Itens en Baard. Ik krijg een dag extra, ben hier zelfs voor gevraagd wat voelt als een enorm blijk van vertrouwen. Vandaag heb ik in Itens meegelopen en enorm genoten van de collega’s en de kinderen. Ik denk dat ik het daar heel fijn kan gaan hebben. In Baard ben ik de afgelopen week ook 2 dagen geweest, met ‘mijn’ kinderen, omdat dit de fusieschool is. Fijne vooruitzichten dus voor juf Mireille. Met de dag studie erbij is het een volle week.

Verder kreeg ik deze week de bevestiging van mijn uitschrijving bij de RK kerk. Het is natuurlijk hartstikke triest, maar het voelt goed. Het geeft me ruimte in mijn hoofd om nog meer mijn eigen pad te gaan bewandelen.

Ook mocht ik deze week mijn 1e vaccinatie krijgen, wat me een lekker gevoel geeft.

En verder was het mijn verjaardag. Ik vier het nauwelijks door de drukte, maar een heel lief iemand is langs geweest en daar heb ik ontzettend van genoten.

Nu klinkt dit allemaal hartstikke positief en dat ben ik op dit moment ook, maar er waren ook hele dikke zwarte wolken. Rotmomenten, tegenvallers en pijnlijke ervaringen. Zoals het leven aan elkaar hangt van goede en slechte dingen. Maar ik probeer me te focussen op de fijne dingen en er ook zoveel mogelijk daarvan bij te voegen. Nog even en dan is het vakantie. Weken waarin ik de achterstand in mijn studie een stukje wil verminderen (niet eens heel erg achterstand, maar gevoelsmatig wel), met mijn kano op vakantie wil en vooral ook even een stapje terug doen om volgend schooljaar enorm te kunnen gaan knallen. Ik kijk ernaar uit!