Bizarre dag

Vanmorgen belde ik vol goede moed de financiële man van het taxibedrijf waarvoor ik werk. Ik ben erachter gekomen dat ik sinds november al te weinig betaald ben en had daarover de afgelopen week steeds goed contact met de personeelsman. Gisteren kreeg ik een specificatie en voor vragen moest ik contact opnemen met de financiële man. Nou die vragen had ik en dus belde ik, vol goede moed, want het leek al een stuk beter. Helaas liep dat gesprek compleet anders dan verwacht. Ik stond op het punt te vragen hoe de boel in elkaar zat en wanneer ik het tekort op mijn rekening kon verwachten toen mij een prettige werkdag gewenst werd en de verbinding werd verbroken. Ik was woest, hels, en pislink. Direct heb ik teruggebeld en gevraagd of ik iemand van de directie of de personeelsman kon spreken. Die laatste kreeg ik en die stond gelukkig achter me. Maar ik was in tranen van boosheid. Ik kalmeerde door hem gelukkig iets, maar heb gelijk officiële stappen genomen. Ik heb een loonvordering gestuurd (mijn eerste aangetekende brief). Dan maar niet meer op de collegiale manier, dat is ophangen ook niet. Ik vind het echt heel naar dat het zo moet, maar het voelt alsof me geen keus wordt gelaten. Ze hebben nu een week en anders wordt het juridisch, ben benieuwd wat ze gaan doen. Ik was zo blij dat ik van alle gedoedingen af was (Hema, huurcommissie), maar ik heb er dus weer één.

Daarna moest ik post lopen. Nou daar was het een prachtige dag voor. Ik had me goed aangekleed met regenpak en winterschoenen, maar helaas hielp het niets.

Zelfs onder mijn regenpak was alles nat en niet van het zweet. Mensen op straat waren verbaasd dat ik er nog om kon lachen, maar jongens, van huilen word ik toch alleen maar natter? En als je eenmaal zeiknat bent, dan kan het allemaal niets meer schelen en kun je er maar het beste om lachen.

Tijdens de postronde kreeg ik nog telefoon. De afspraak waar ik al 3,5 maand op wacht werd afgebeld wegens ziekte. Zo frustrerend. Maar gelukkig waste dat gevoel weg met de regen waar ik in liep en hoop ik dat er binnenkort een herkansing komt.

Gelukkig zijn er ook nog goede berichten, laat ik daarmee afsluiten. Ik hoorde dat mijn verzoek om een aansluiting voor mijn vaatwasser in de keuken (ipv in de studeerkamer waar hij nu staat) en het verzoek om nieuwe keukentegeltjes, omdat de oude kapot zijn, goedgekeurd is. Ik ben hier zo blij mee. Dan kan ik straks nog meer genieten van het huis waar ik zelf al zoveel in gedaan heb om het naar mijn zin te maken.

Zoveel in één dag, een rollercoaster van emoties. Dan is het fijn dat ik vanavond lekker bij mijn beste vriendin terecht kan en we een fijne avond samen gaan hebben (met haar gezin erbij, maar die zijn ook heel leuk). Het komt wel goed schatje…