Bizarre dag

Het is nog maar 2 uur wanneer ik dit typ, maar het is nu al de meest bizarre dag van dit jaar. Misschien wel van veel langer, maar bizarre dagen kun je soms ook weer vergeten (misschien omdat mijn leven sowieso wel hectisch is).

Vanmorgen begon het met opnieuw brandalarm, dat was heel naar wakker worden. Het was nog geen 8 uur, maar asbestsaneerders vonden het nodig het hele pand wakker te maken. Nou was dat na 20 minuten gelukkig opgelost, maar een lekker begin is anders. Heb wel gelijk een mail naar het bestuur gestuurd dat dit anders moet. Afwachten hoe daarop gereageerd wordt.

Daarna moest ik assisteren bij een begrafenis. Dingen aangeven aan de pastor, met het kruis lopen op de begraafplaats. Fijn dat ik hiermee kon helpen, maar wat was ik verkleumd daarna. Om op te warmen ben ik daarna naar mijn beste vriendin gegaan die tegenover de begraafplaats woont. Even bijkletsen en gezelligheid en ik kreeg ook nog mijn lunch. Top! Halverwege de lunch werd ik echter opgeroepen voor een reanimatie, dus jas aan, op haar fiets gesprongen en getrapt of mijn eigen leven er vanaf hing. Het adres was mij bekend…mijn eigen kerk.

Ik hoorde al ambulances, maar ben doorgefietst, wie weet kunnen ze mijn hulp gebruiken. Dat was zo, want toen ik binnenkwam en aangaf burgerhulpverlener te zijn mocht ik direct reanimeren. De ambulancebroeder deed de beademingen en ik de compressies. Na korte tijd begon de man gelukkig te ademen, wat een lekker idee is dat! Hoe het verder gaat, geen idee, hij heeft nog een paar schokken nodig gehad daarna en dat is natuurlijk geen goed teken. Ik hoop oprecht dat het goed komt, triest genoeg en nog meer op een begrafenis. Maar ik ben blij dat ik heb kunnen helpen. En wat is het fijn om dat te kunnen doen te midden van bekenden en je eigen moeder (die was koster). Dat zorgt voor vertrouwdheid en maakt de overgang een stuk fijner. Net als daarna niet direct alleen naar huis gaan, maar de lunch even af kunnen maken bij je beste vriendin. Heel fijn. Nu probeer ik echt even tot rust te komen, want ik moet van 17 tot 1 nog aan de slag bij de Mc…