Je hebt heel veel verschillende soorten aannames. Stereotyperingen, vooroordelen, dingen waarvan je uit gaat omdat je nooit anders gezien hebt, dingen die je gewend bent. Maar er is ook een ander soort aanname, in het geval waarvan ik hier spreek een verkeerde aanname, omdat iemand aangenomen is die dat niet had moeten worden of andersom niet is aangenomen die dat wel had moeten worden.
Bij de post is gisteren een nieuwe begonnen die ’s avonds blijkbaar al heeft aangegeven het niet meer te zien zitten. Wat voor beeld heb je dan van het beroep postbezorger? En welke sufferd heeft die persoon aangenomen? Waarom is er niet doorgevraagd? Meestal word je aangenomen na een positief antwoord op 3 vragen, heb je een smartphone, heb je een stevige fiets en kun je werken in de verschillende weersomstandigheden? Dat vond ik al bijzonder toen ik mijn ‘sollicitatie’ had, maar blijkbaar gaat het nog steeds zo. Ze lijken blij te zijn met iedereen die het wil proberen.
Bij de Mc is het andersom. Daar wordt vooral jeugd aangenomen. Voor de late uurtjes mogen er een paar volwassenen werken, omdat de arbowet voorschrijft dat de jeugd dan niet mag werken. Maar er worden dus ook mensen afgewezen terwijl er een personeelstekort is. Ik heb gisteren bijvoorbeeld keihard moeten werken, vanwege onvoldoende personeel. Ik vind dat best wel bizar, twee keer zo hard werken voor hetzelfde geld, terwijl ze normaal gesproken een extra iemand moeten betalen.
Ik moet zeggen dat dit soort dingen best wel frustreren. Maar ik werk lekker door en ben al goed aan het worden in ‘nee’ zeggen op extra werk.
En dan sluit ik af met een fantastische aanname van de manager van gisteren. We hadden een bn-er in de Mc en ik mocht hem helpen. Bestelling aannemen, friet bakken en zijn bestelling serveren. De andere dames gingen aan de manager vertellen dat de burger die ze aan het maken was voor een bn-er was, maar ze vertrok geen spier. Zo nuchter als ze is zei ze: het is ook gewoon een mens, hij schijt ook gewoon net als wij! Heerlijk, een ware aanname volgens mij.
Dat zei mijn moeder ook altijd